Një qen i vogël i ulur pas derës duke e përkulur kokën anash, fillimisht në njërën anë, pastaj në anën tjetër. Veshët e tij ngrihen lart, vështrimi i tij shpreh çudi, dhe ju mund të pyesni veten se çfarë po ndodh në kokën e qenit tuaj në atë moment.
Fillimisht, qentë anojnë kokën anash për të dëgjuar më mirë. Dihet përgjithësisht se dëgjimi i qenit është veçanërisht i ndjeshëm dhe “merr” frekuenca të larta. Qentë mund të tundin veshët për të trajtuar më mirë tingullin, dhe në varësi të formës së veshit ata madje mund të “rrisin volumin”. Megjithatë, në disa qen me flokë të gjatë ose në racat e qenve me veshë të gjatë, kanali i veshit mund të pengohet pak, duke e bërë të vështirë për ta, gjetjen e drejtimit nga vjen zëri. Duke lëvizur kokën përpara dhe mbrapa, qeni mund ta kanalizojë tingullin në mënyrë më efektive dhe të gjejë burimin e tij. Qeni juaj ka të ngjarë të anojë kokën kur dëgjon tinguj në shtëpi që i ka shoqëruar me përvoja pozitive, p.sh. zhurma e hapjes së qeses me ushqim për qentë, zhurma e makinës së një personi të dashur që vjen në shtëpi, ose fjalë që ai i ka lidhur me ndonjë kuptim pozitiv, p.sh. “shëtitje” ose “ushqim”. Gjithashtu, qeni juaj mund të anojë kokën për të dëgjuar më mirë tingujt nga lagjja, p.sh. tingujt e shpendëve ose maceve.
Pastaj, përveç dëgjimit, qeni juaj mund të anojë kokën për të ndihmuar shikimin e tij. Qentë kanë shikim shumë të mirë, përveç aftësisë së tyre për t’u fokusuar dhe për të parë diçka të qartë – veçanërisht kur ata shikojnë diçka që është larg ose shumë afër syve të tyre. Duke e përkulur kokën, një qen mund të fokusohet më mirë në diçka që është e vështirë të dallohet.
