Ndërtimi i një tuneli nënujor në Emiratet e Bashkuara Arabe që do të lejojë trenat të arrijnë shpejtësi deri në 1000 km/h është një projekt revolucionar që po tërheq vëmendjen e ekspertëve të transportit dhe shkencëtarëve në mbarë botën. Ky projekt ambicioz përfaqëson një hap gjigant në transport dhe mund të transformojë mënyrën se si njerëzit udhëtojnë në distanca të gjata.
Ideja vjen nga Byroja Kombëtare e Këshilltarëve dhe do të bashkojë vendet që përbëjnë Këshillin e Bashkëpunimit për Shtetet Arabe të Gjirit (Bahrein, Kuvajt, Oman, Katar, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Arabinë Saudite) me Indinë. Në këtë mënyrë, territoret e ndryshme do të lidhen drejtpërdrejt me tren, nga Fujairah në Mumbai.
Ndikimi i mundshëm i këtij projekti në lëvizshmërinë dhe lidhjen midis qyteteve të largëta është i pamohueshëm. Nëse arrihet, mund të revolucionarizojë mënyrën se si njerëzit udhëtojnë në distanca të gjata, duke reduktuar në mënyrë drastike kohën e udhëtimit dhe duke ofruar një mundësi transporti më efikas dhe më miqësor me mjedisin.
Megjithatë, është e rëndësishme të theksohet se ndërtimi i një tuneli nënujor me shpejtësi të lartë të këtyre përmasave do të kërkojë vite, ndoshta edhe dekada planifikim dhe zhvillim përpara se të bëhet realitet. Përveç kësaj, do të kërkohet një bashkëpunim i ngushtë ndërkombëtar për të realizuar një projekt kaq gjigant.
Tuneli mendohet se do të kalojë nëpër thellësitë e Detit Arabik, duke arritur në Gjirin e Omanit dhe do të ketë një gjatësi prej rreth 1800 kilometrash në total dhe do të lëvizë me shpejtësi ndërmjet 600-1000 km/h. Pa dyshim, ndërtimi i një tuneli të këtyre karakteristikave është një sfidë monumentale teknike dhe logjistike.
Në fakt, ai kërkon planifikim të përpiktë, inxhinieri precize dhe një investim të konsiderueshëm të burimeve financiare. Sikur të mos mjaftonte kjo, ekipet e ndërtimit do të duhet të kapërcejnë sfida si rezistenca e ujit dhe presioni në thellësi të detit, përveç garantimit të sigurisë së pasagjerëve në raste urgjente.
Mbrojtësit e këtij projekti treguan në atë kohë se tunelet duhet të vendosen në një thellësi që të mos bëhet pengesë për trafikun detar dhe që t’i mbajë të mbrojtur nga elementët. Ata gjithashtu theksuan me forcë se do të ishte e nevojshme që cilindrat e betonit të jenë rezistente ndaj korrozionit të ujit të kripur dhe presionit të shtratit të detit.
Edhe pse ideja e këtij projekti është shumë interesante, për momentin është vetëm një ide. Prandaj, është e mundur që edhe mos ta shohë kurrë “dritën e diellit”.
