Nga Dritan Hila
Përtej një reagimi instiktiv jo produktiv, lidhur me ngjarjen e Fierit, ka disa mësime:
Prindërit duhet ta ngulisin mirë në kokë që tashmë fëmijët derisa mbushin moshën 18 vjeçe, moshë kur mund të mbrojnë veten dhe ndajnë të mirën nga e keqja, nuk duhet t’i humbasin nga shikimi. T’i kontrollojnë celularët, t’i shoqërojnë në shkollë, t’i kenë në kontroll vizual në rrugë, t’i kenë nën kontroll kur mblidhen me shoqëri. Tashmë jemi një shoqëri individualiste, indiferente dhe e pandjeshme përtej normales. Rrugët janë të mbushura me ujq. Makina të drejtuara nga të papërgjegjshëm, pedofilë dhe vrasës në këmbë të lirë, mungesë institucionesh fetare dhe shtetërore që kontrollojnë mekanizmat e brendshëm të një shoqerie. Në këto kushte vetëm prindi mund të zevendësojë policin, mësuesin, punonjësin social dhe shërbyesin fetar.
Sa i perkët denimit me vdekje, lërini kërkesat pasi ditën që do miratohet, do ndërpriten marrëdheniet e BE që do të thotë vizat dhe shumë ndihma ekonomike dhe programe që kapin diku tek 400 milionë euro. Por asgjë nuk i kushton shtetit që për këto jashtëqitje të shoqërisë të ketë burgje të sigurisë së lartë të vendosur në vende me klimë ekstreme, tip malesh ku bora nuk shkrin dhe rruga nuk shkon, dhe qelitë të jenë një kopje e ferrit mbi tokë.
Jemi në kushtet kur duhet të riprogramojmë veten dhe shtetin.
